1259

ساعت سکوت کرد

انگار که زمان

دیگر تداوم صدها دقیقه نیست

ساعت سکوت کرد

نوک نوک قناری قلبش سکوت را

خوابی عمیق دید

ساعت سکوت کرد

هماغوش چشم من

ساعت بهانه بود

چشمان من توالی صد پلکِ بی تو را

آمد به تنگ،

مغول شد.

شمشیر غم به کشتن خود شعله‌ور نمود.

بر ران اسب کوفت

چون باد بی صدا

آمیخت توی برف و جهان را سپید کرد.

از چین بگیر،

تا لب آموی را،

تمام.

حالش کنون؟

چون موجِ بی سبب

بنشسته بر کرانه‌ی آموی

چشم انتظار تیر.