ای بی‌دریغ بازیِ امااگرشناس
یک بار هم شده
بگذار بر زمین
اَمّای خویش را
بنویس تو
صد بار و بیشتر
بر صفحه‌ی سپید وجدانت
و بیاویز از شاخه‌ی بلند سپیدار گونه‌ات:
افسار،
وسعت دهد خیال فرار را
وسعت دهد توقع و انتظار را
نام مرا؟ نپرس
من برف پارسال مانده‌ام
بر دوش کوهسار
بر دوش کوهسارِ اکنون غرقه در بهار
نام مرا مپرس
ای آفتابِ برف آب کُن
نام مرا نپرس
یک بار هم شده
بگذار بر زمین
اَمّای خویش را
بنویس تو
صد بار و بیشتر
بر صفحه‌ی سپید وجدانت
و بیاویز از شاخه‌ی بلند سپیدار گونه‌ات:
افسار،
وسعت دهد خیال فرار را
وسعت دهد توقع و انتظار را
نام مرا؟ نپرس
من برف پارسال مانده‌ام
بر دوش کوهسار
بر دوش کوهسارِ اکنون غرقه در بهار
نام مرا مپرس
ای آفتابِ برف آب کُن
نام مرا نپرس
کامنت، حق وبلاگی است که خوب می‌نویسد.
پاسخحذف(ستاد کامنت گذاران مقیم در فیدلی و پلاس)
مخلص ستاد و ریس عزیز
حذف