یه دریایی بود، به اسم دریای تِتیس، خیلی بزرگ، خیلی وسیع. اون قدیم ندیما، دوران مزوزوئیک اون ورا، دیویس میلیون سال پیش. الان خشک شده تقریبن، اما هنوز بعدِ این همه سال، ازش یه دریاچه خزر مونده و یه دریاچه آرال...
زمین و ما جفتمون از یه خاکیم. یادمون نمیره دریاهامون رو. حتا اگه خشک بشن، بازم یه دریاچه ای، حوضچه ای چیزی ازشون، یه جایی نیگه می داریم. واسه روز که نه، شب مبادا...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر