روی کاغذ استنسیل، روی کاغذ استنسیل...
هر صبح پنجشنبه باید گیسوان سرخ را سپاس بگزارم...
روی کاغذ استنسیل، روی کاغذ استنسیل...
قاف قوری را بکنم چرخ، توی صندوق عقب...
روی کاغذ استنسیل، روی کاغذ استنسیل...
شعر می توانست بود، یا باد یا هشدار، و از این همه روح کاغذ استنسیل پرسه را برگزید بی سر و پا توی کوچه ها...
هر صبح پنجشنبه باید گیسوان سرخ را سپاس بگزارم...
روی کاغذ استنسیل، روی کاغذ استنسیل...
قاف قوری را بکنم چرخ، توی صندوق عقب...
روی کاغذ استنسیل، روی کاغذ استنسیل...
شعر می توانست بود، یا باد یا هشدار، و از این همه روح کاغذ استنسیل پرسه را برگزید بی سر و پا توی کوچه ها...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر