دیر آمدهای فلان سرمست
پیش آن که دیر شود بیایید، یعنی: هر آدمی تاریخ مصرفی دارد. و این شبیه تاریخ مصرف تن ماهی و سس مایونز و شیر نیست. شیرِ تاریخ مصرف گذشته آدم را مریض می کند. آدمی که بعد از انقضای تاریخ مصرفش بیاید اما، مریضی آدم را خوب نمیکند. هر آدمی، یک بازهی زمانی برای آمدنش وجود دارد. پیش یا پس از آن بازه، بودنش در بهترین حالت بیفایده است. و آنهایی که سر موعد رسیدهاند، آمدهاند، هرگز منقضی نمی شوند. حلاوت آن سر موقع رسیدن آنقدر است که تلخی هر واقعهای و شوری هر اشکی را بی اثر میکند. آنهایی که سر موعد رسیدهاند، آمدهاند، گاهی جای آنهایی را گرفتهاند که باید میرسیدند و اما نشده، ن ش د ه. همه چیز رقتانگیز است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر