یک مایع لباسشویی خریده ام، روش نوشته لاوندر، توش اما بوی پوست سبز گردو می دهد. از صبح که لباس ها را پهن کردم، رخت پهن کن کُلن بوی درخت گردو می دهد. بوی درخت گردوی حوالی مهرماه را. درخت گردو می گویند آل دارد. زیرش بخوابی می آید روحت را جدا می کند از بدنت.
تا پیش از مهر، فصل گردوچینی بچه هاست. می چینند و بازی می کنند. گردوها را می چینند روی هم، می زنند بهشان. می برند، می بازند. تابستان را تمام می کنند، با دست های سیاه. حرفه ای تر ها، توپ تخم مرغی را سوراخ می کنند و توش را با سنگریزه پُر، دورش لِنت می پیچند، رنگارنگش می کنند و با آن شلیک می کنند به سمت گردوهای هدف. گردتر است و میزان سنگ اگر درست باشد، ردخور ندارد پیروزی. دست ها اما سیاه می شوند لاجرم.
مهر که شد و بچه ها رفتند مدرسه، برخی از دست های سیاهشان خجالت می کشند، هی می روند حمام پاک شود سیاهی ها. پاک بشو اما نیستند، باید پوست بیفتد و یکی نو در بیاید. بچه ها که توی فکر سیاهی دست هاشان هستند، بزرگ ترها تازه می روند پی گردوچینی. گردوها توی مهر دیگر رسیده اند. رسیده ها هم تعلقی ندارند به شاخه، فوت کنی می افتند. تا آبان اگر صبر کنی خودشان افتاده اند حتا. کسی اما تا آبان صبر نمی کند، حالا وقت رقابت بزرگترهاست.
چوب های بلند به دست می روند، می افتند به جان درخت ها عظیم گردو. باران گردو می بارد. حرفه ای ترها، شب های بارانی می روند گردوچینی، خودِ باران کلی گردو را می ریزد پایین. گردوها که جمع شد، می برند می فروشند. پول در می آورند بدهند بچه ها درس بخوانند. شکم بچه ها را سیر می کنند.
دست های بچه ها سیاهی اش رفته که دست های بزرگترها تازه سیاه شده است. شب یلدا که گردوهای توی آجیل مشکل گشا را می خورند، اثری نمانده از سیاهی ها. سیاهی ها رفته اند و بچه ها یک شب یلدا بزرگتر شده اند، بزرگترها یک شب یلدا پیرتر شده اند. درخت های گردو هم آن بیرون پیر می شوند. آنقدر که دیگر مناسب قطع شدن اند. درخت های پیرتر را قطع می کنند، که جوان تر ها جان بگیرند. چوب گردو گران است و با کیفیت. مبل می شود و صندلی. شاید توی کافه ای. که یکی ازین بچه ها سال ها بعد توش سیگاری دود کند، استکانی چای بنوشد، کتابی بخواند.
از مهرِ مرداد، لباس ها به شب نکشیده خشک می شوند. بساط رخت پهن کُن را بر می چینم، آلِ توش وقت پیدا نمی کند وقتی شب خوابیده ام جانم را بگیرد. بوی گردو اما همه جا پاشیده است. شاید آل توی بوی گردو باشد...
تا پیش از مهر، فصل گردوچینی بچه هاست. می چینند و بازی می کنند. گردوها را می چینند روی هم، می زنند بهشان. می برند، می بازند. تابستان را تمام می کنند، با دست های سیاه. حرفه ای تر ها، توپ تخم مرغی را سوراخ می کنند و توش را با سنگریزه پُر، دورش لِنت می پیچند، رنگارنگش می کنند و با آن شلیک می کنند به سمت گردوهای هدف. گردتر است و میزان سنگ اگر درست باشد، ردخور ندارد پیروزی. دست ها اما سیاه می شوند لاجرم.
مهر که شد و بچه ها رفتند مدرسه، برخی از دست های سیاهشان خجالت می کشند، هی می روند حمام پاک شود سیاهی ها. پاک بشو اما نیستند، باید پوست بیفتد و یکی نو در بیاید. بچه ها که توی فکر سیاهی دست هاشان هستند، بزرگ ترها تازه می روند پی گردوچینی. گردوها توی مهر دیگر رسیده اند. رسیده ها هم تعلقی ندارند به شاخه، فوت کنی می افتند. تا آبان اگر صبر کنی خودشان افتاده اند حتا. کسی اما تا آبان صبر نمی کند، حالا وقت رقابت بزرگترهاست.
چوب های بلند به دست می روند، می افتند به جان درخت ها عظیم گردو. باران گردو می بارد. حرفه ای ترها، شب های بارانی می روند گردوچینی، خودِ باران کلی گردو را می ریزد پایین. گردوها که جمع شد، می برند می فروشند. پول در می آورند بدهند بچه ها درس بخوانند. شکم بچه ها را سیر می کنند.
دست های بچه ها سیاهی اش رفته که دست های بزرگترها تازه سیاه شده است. شب یلدا که گردوهای توی آجیل مشکل گشا را می خورند، اثری نمانده از سیاهی ها. سیاهی ها رفته اند و بچه ها یک شب یلدا بزرگتر شده اند، بزرگترها یک شب یلدا پیرتر شده اند. درخت های گردو هم آن بیرون پیر می شوند. آنقدر که دیگر مناسب قطع شدن اند. درخت های پیرتر را قطع می کنند، که جوان تر ها جان بگیرند. چوب گردو گران است و با کیفیت. مبل می شود و صندلی. شاید توی کافه ای. که یکی ازین بچه ها سال ها بعد توش سیگاری دود کند، استکانی چای بنوشد، کتابی بخواند.
از مهرِ مرداد، لباس ها به شب نکشیده خشک می شوند. بساط رخت پهن کُن را بر می چینم، آلِ توش وقت پیدا نمی کند وقتی شب خوابیده ام جانم را بگیرد. بوی گردو اما همه جا پاشیده است. شاید آل توی بوی گردو باشد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر