انتظار همقد صفحه های مجله کسل کننده اطلاعات هفتگی است. اولش بخش لطیفه های تاریخی را می خوانی. طولانی تر که شد، می روی سراغ شعرها. بیشتر که طول کشید مصاحبه با خواننده و هنرپیشه جات را می خوانی. باز هم اگر طول کشید، قصه هایِ عروسِ اسیر در زندانِ مادرشوهرِ اکوان دیو و آخر عاقبتِ مهندس هایِ معتادشده ی گوشه ی جوب افتاده را هم حتا می خوانی.
انتظار همین طور آدم را مبتذل می کند. آنقدر که وقتی به سر آمد، اصلن یادت نیست برای چی بود انتظار، برای کی بود. آدم منتظر باس حواسش باشد. اطلاعات هفتگی سال هاست چاپ می شود، مستقل از انقلاب، مستقل از جنگ، مستقل از زمان. آدم زنده باس حواسش باشد...
انتظار همین طور آدم را مبتذل می کند. آنقدر که وقتی به سر آمد، اصلن یادت نیست برای چی بود انتظار، برای کی بود. آدم منتظر باس حواسش باشد. اطلاعات هفتگی سال هاست چاپ می شود، مستقل از انقلاب، مستقل از جنگ، مستقل از زمان. آدم زنده باس حواسش باشد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر