گفته اند: چاه کن همیشه ته چاه است، نگفته اند اما قبرکن همیشه ته قبر است. چاه خب می تواند برای این باشد که یکی را بندازی توش، مثل ضحاک که پدرش را. مثل شغاد که برادرش را. اما خب چاه می تواند یک آبادی را هم آب بدهد. تشنه ی رو به موتی را حیات دوباره ببخشد. آن هم چاه است. اما چون چاه بلخره یک جا می شد که توزرد از آب در بیاید، شد موضوع این ضرب المثل، قبر اما نشد. انگار امکان توزرد شدن ندارد. سرخ است و شیرین همیشه...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر