تا حالا یک تیرانوسور رکس از نزدیک دیده اید؟! واقعیش منظورم است. یعنی توی همان چن صد میلیون سال پیش آن ورها در واقع.
البته من خودم هم ندیده ام. ولی این روزها یک اتفاقاتی می افتد هی این دور و برها که بنده هیچ تعجب نخواهم کرد اگر یکی از شما دیده باشید یک تیرانوسور رکس پانزده متری را در چندین صد میلیون سال پیش. در دوران کرتاسه مثلن.
می دانید، من که ندیده ام، شما اما اگر دیده باشید دهان این تیرانوسور رکس ها یک بوی بدی دارد، چون گوشت می خورند و مسواک نمی زنند. من این را از کجا می گویم؟ خب مثلن دیپلودوکوس هم مسواک نمی زند. اما دهان اش بو نمی دهد. چون گیاه خوار است.
البته من هم آن زمان ها نبوده ام، اما این دلیل نمی شود نگویم که تیرانوسور رکس را برای بوی بد دهانش سرزنش نمی کنم، چون چندین صد میلیون سال پیش هنوز مسواک اختراع نشده بود. اما من حتا اگر فرض کنم اختراع هم شده بود، دست های تی رکس انقدر کوتاه است که نمی رسد به دهانش. مثل سوسمارها.
تی رکس ها بر خلاف نوادگان شان سوسمارها اصلن حیوان های اجتماعی نبودند که پرنده های خوشگل موشگلِ نیم وجبسایز بیایند توی دهان شان را تمیز کنند. یک تی رکس بهم گفته بود یکبار: من حاضرم از بوی بد دهانم بمیرم اما یک پرنده فسقل منش نیاید دهانم را بجورد.
البته راست می گویید، من که تیرکس ندیده ام به عمرم، این ها را حدس می زنم، اما خب در سن و سال من، شما هی حدس های تان، آروزهای تان، خاطرات تان و حسرت های تان را با هم قاطی می کنید. مثل معجون که سال ها پیش که من بچه بودم توی آبمیوه فروشی ها می دادند دست مان. و حالا بش می گویند اسموتی ...
می گفتم، شما آیا هرگز یک تیرانوسور رکس دیده اید؟! یک تیرانوسور رکس پانزده متری سبز رنگ در چندین صد میلیون سال پیش، در دوران کرتاسه مثلن؟! می دانید، این روزها یک اتفاقات عجیبی می افتد که اگر بگویید دیده اید من باز هم به ناخن جویدن ام ادامه می دهم و فقط ابرویی بالا می اندازم که یعنی مثلن خوش به حال تان. گرچه، هرگز آروزی دیدن تیرانوسور رکس را نداشته ام...
شاید هم نوادگان مان اجازه دادند یک پرنده نیم وجبسایز بیاید و دهان های شان را تمیز کند و برایشان لبخندهای جورواجور بزند. شاید هم آن نوادگان به معجون که الان بش می گویند اسموتی یک چیز دیگر حتا بگویند. مثلن دوباره بش بگویند معجون. شاید هم آن نوادگان یک تیرانوسور رکس واقعی سبزرنگ پانزده متری را در چندین صدها میلیون ها سال پیش، در دوران کرتاسه مثلن ببیند با دو تا یا بیشتر چشم های شان...
البته من خودم هم ندیده ام. ولی این روزها یک اتفاقاتی می افتد هی این دور و برها که بنده هیچ تعجب نخواهم کرد اگر یکی از شما دیده باشید یک تیرانوسور رکس پانزده متری را در چندین صد میلیون سال پیش. در دوران کرتاسه مثلن.
می دانید، من که ندیده ام، شما اما اگر دیده باشید دهان این تیرانوسور رکس ها یک بوی بدی دارد، چون گوشت می خورند و مسواک نمی زنند. من این را از کجا می گویم؟ خب مثلن دیپلودوکوس هم مسواک نمی زند. اما دهان اش بو نمی دهد. چون گیاه خوار است.
البته من هم آن زمان ها نبوده ام، اما این دلیل نمی شود نگویم که تیرانوسور رکس را برای بوی بد دهانش سرزنش نمی کنم، چون چندین صد میلیون سال پیش هنوز مسواک اختراع نشده بود. اما من حتا اگر فرض کنم اختراع هم شده بود، دست های تی رکس انقدر کوتاه است که نمی رسد به دهانش. مثل سوسمارها.
تی رکس ها بر خلاف نوادگان شان سوسمارها اصلن حیوان های اجتماعی نبودند که پرنده های خوشگل موشگلِ نیم وجبسایز بیایند توی دهان شان را تمیز کنند. یک تی رکس بهم گفته بود یکبار: من حاضرم از بوی بد دهانم بمیرم اما یک پرنده فسقل منش نیاید دهانم را بجورد.
البته راست می گویید، من که تیرکس ندیده ام به عمرم، این ها را حدس می زنم، اما خب در سن و سال من، شما هی حدس های تان، آروزهای تان، خاطرات تان و حسرت های تان را با هم قاطی می کنید. مثل معجون که سال ها پیش که من بچه بودم توی آبمیوه فروشی ها می دادند دست مان. و حالا بش می گویند اسموتی ...
می گفتم، شما آیا هرگز یک تیرانوسور رکس دیده اید؟! یک تیرانوسور رکس پانزده متری سبز رنگ در چندین صد میلیون سال پیش، در دوران کرتاسه مثلن؟! می دانید، این روزها یک اتفاقات عجیبی می افتد که اگر بگویید دیده اید من باز هم به ناخن جویدن ام ادامه می دهم و فقط ابرویی بالا می اندازم که یعنی مثلن خوش به حال تان. گرچه، هرگز آروزی دیدن تیرانوسور رکس را نداشته ام...
شاید هم نوادگان مان اجازه دادند یک پرنده نیم وجبسایز بیاید و دهان های شان را تمیز کند و برایشان لبخندهای جورواجور بزند. شاید هم آن نوادگان به معجون که الان بش می گویند اسموتی یک چیز دیگر حتا بگویند. مثلن دوباره بش بگویند معجون. شاید هم آن نوادگان یک تیرانوسور رکس واقعی سبزرنگ پانزده متری را در چندین صدها میلیون ها سال پیش، در دوران کرتاسه مثلن ببیند با دو تا یا بیشتر چشم های شان...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر