آقا تخمه مخمه میشکوندیم با هوشنگمون، ضربه نهایی استاد بروسلی رو به نظاره نیشسته بودیم. یهو دیدیم یه چیزی پامونو قلقلک ملقلک میده. حاجی، گفتیم یحتمل کار کارِ هوشنگیه، یواشک زیرچشی دید زدیم، دیدیم نه!!! هوشنگی اصن هوا کرده، پاشو. هیچی، یهو ترس ورمون داشت. لاقربتا!!! یه نیگا کردیم، دیدیم حاجی یَک مورچه س، در حال پیشروی روی پامون! جیغانه گفتیم عمو هوشنگ!!! مورچه ورداشته خونه رو، چه نیشسته ای!!!!
آقا، بند و بساطو جم کردیم. کمین گرفتیم واسه مورچه ها!!!! هیچی توفیر نکرد!! یکی دو تا نبودن!!! آقا هوشنگی رفت از ته امبار نیم ساعت گشت، نفت گیر آورد. آقا نفت ریختیم، نشستیم، دو ساعت، سه ساعت. دیدیم باز میان. آقا رفتیم اصغرآقا بقال!!! گفتیم داش اصغر مترلینگ!! یه کومکی، مومکی!! مورچه ها حمله کردن!! گازانبری! الانه که خاک بشیم!!! داش اصغر آدرس یه حاج اکبری رو داد تو بازار، که اون سم مهلک مورچه کُش داره! آقا پریدیم ترک هوندا! رفتیم بازار! عملیات حاج اکبر یابی. خولاصه! یافتیم حجره رو!! دیدیم تعطیله!!! تف به شانسمون!!! از بغلی پرسیدیم!! آدرس خونه داد بمون!!! کوجا؟! زعفرانیه!!! حاج اکبر سم فروش و زعفرانیه؟! لاقربتا...
هوانداسوارانه، رفتیم تا خونه ش! خولاصه! سر مَرِتون رو درد مرد نیاریم! گیرش آوردیم! خفت اش کردیم به قولی!! سم مم رو گرفتیم، چار قطره چل هزار، لاقربتا...
آقا اومدیم خونه!!! سم بارون کردیم زمین و زمونو!!! سنگر گرفتیم!!! آقا شب شده بود. خسته و کوفته. سمزده اصن. هوشنگمون رو کرد بمون گف، حاجی؟! گفتیم جونِ حاجی!!! گفت مسئلتن یا وحید!!! گفتیم جونم؟ گف: ما الان شیکاریم یا شیکارچی؟
بادی انداختیم توی فلانمون و دست کشیدیم به کلاه آفریقانوردی نداشته مون و غرورناکانه گفتیم، ملومه هوشنگی! شیکارچی!!!! گف دهن سرویس! این مورچه ها که دارن زندگی شونو می کنن. ماییم که از صب علاف شدیم! کل شهرو چرخیدیم! بنزین اصن هیچی! استیلاک هوندا هیچی!!! چل هزار سمانه هیچی، فیلم آقا بروسلی رو بوگو مرد، هیچ حواست هس؟ این بود عارمان های ما...
گف بمون، گوش بیگیر!!! گرفتیم!!! گف حاجی حواست باشه همیشه، بیبین شیکار کیه، شیکارچی کی. نشی شیکارِ شیکارت...
ما ولی انگار به مورچه ای مبذول کرده بودیم توجهاتمون رو که رو پامون در حال شست نوردی بود! به هوشنگمون توجه نکردیم، متسفانه. تف به ذاتمون واقعن...
آقا، بند و بساطو جم کردیم. کمین گرفتیم واسه مورچه ها!!!! هیچی توفیر نکرد!! یکی دو تا نبودن!!! آقا هوشنگی رفت از ته امبار نیم ساعت گشت، نفت گیر آورد. آقا نفت ریختیم، نشستیم، دو ساعت، سه ساعت. دیدیم باز میان. آقا رفتیم اصغرآقا بقال!!! گفتیم داش اصغر مترلینگ!! یه کومکی، مومکی!! مورچه ها حمله کردن!! گازانبری! الانه که خاک بشیم!!! داش اصغر آدرس یه حاج اکبری رو داد تو بازار، که اون سم مهلک مورچه کُش داره! آقا پریدیم ترک هوندا! رفتیم بازار! عملیات حاج اکبر یابی. خولاصه! یافتیم حجره رو!! دیدیم تعطیله!!! تف به شانسمون!!! از بغلی پرسیدیم!! آدرس خونه داد بمون!!! کوجا؟! زعفرانیه!!! حاج اکبر سم فروش و زعفرانیه؟! لاقربتا...
هوانداسوارانه، رفتیم تا خونه ش! خولاصه! سر مَرِتون رو درد مرد نیاریم! گیرش آوردیم! خفت اش کردیم به قولی!! سم مم رو گرفتیم، چار قطره چل هزار، لاقربتا...
آقا اومدیم خونه!!! سم بارون کردیم زمین و زمونو!!! سنگر گرفتیم!!! آقا شب شده بود. خسته و کوفته. سمزده اصن. هوشنگمون رو کرد بمون گف، حاجی؟! گفتیم جونِ حاجی!!! گفت مسئلتن یا وحید!!! گفتیم جونم؟ گف: ما الان شیکاریم یا شیکارچی؟
بادی انداختیم توی فلانمون و دست کشیدیم به کلاه آفریقانوردی نداشته مون و غرورناکانه گفتیم، ملومه هوشنگی! شیکارچی!!!! گف دهن سرویس! این مورچه ها که دارن زندگی شونو می کنن. ماییم که از صب علاف شدیم! کل شهرو چرخیدیم! بنزین اصن هیچی! استیلاک هوندا هیچی!!! چل هزار سمانه هیچی، فیلم آقا بروسلی رو بوگو مرد، هیچ حواست هس؟ این بود عارمان های ما...
گف بمون، گوش بیگیر!!! گرفتیم!!! گف حاجی حواست باشه همیشه، بیبین شیکار کیه، شیکارچی کی. نشی شیکارِ شیکارت...
ما ولی انگار به مورچه ای مبذول کرده بودیم توجهاتمون رو که رو پامون در حال شست نوردی بود! به هوشنگمون توجه نکردیم، متسفانه. تف به ذاتمون واقعن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر