آدمی با هر بار استفاده از اختیارش، هر چه بیشتر اختیار را از خویش سلب می کند. هر تصمیم که میگیریم، بندی است نو بر پیکره رهایی. آن اسب سرکش که روزگاری بود، با هر انتخاب بندی تر می شود. رام نمی شود، تنها اسیرتر می شود. آنجور که نه از وحشی بودن چیزی در یادش می ماند، نه توان اهلی شدن دارد. اختیار دادن، جوری سلب مسئولیت هوشمندانه است...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر